Titicaca meer met zijn eilanden 

 het Titicacameer, 3825 m boven zeeniveau

Locatie: Puno bevindt zich op het hoge plateau van Collao, in de Zuidelijke hoogvlaktes van Peru, aan de grens met Bolivia. Het ligt op 3825 meter of 12,560 ft. boven zeeniveau. Daarom doe je best de eerste dagen rustig aan.Landschap: Het Titicacameer is het hoogst bevaarbare meer in de wereld en is het grootste van Zuid –  Amerika. Het is 8300 km groot, heeft een lengte van 195 km en een breedte van 50 km. Het heeft een gemiddelde diepte en 285 meter is het diepste punt (940 ft.). De temperatuur van het water varieert tussen 10°C (50°F) en 12°C (54°F). Het is mogelijk om erin te zwemmen, maar het is heel koud! De vissen zijn forel en king – fish. Het is ook mogelijk om vele vogels en eenden te zien, ganzen en soms flamingo’s, ook de Andean ibis. Er zijn verschillende soorten lama ’s in de omgeving van het meer.

De stad Puno

Puno is een toeristische plaats en heeft dit te danken aan het nabijgelegen Titicacameer en de graftorens van Sullistani. De stad zelf stelt niet veel voor en lijkt arm. De meeste gebouwen zijn gemaakt van adobe (een soort leem) en zijn bedekt met een metalen dak. Het centrum zelf is zeer klein. De Jirón Limais een winkelwandelstraat met restaurants en pubs. Deze straat is het centrum van avondvertier voor de toeristen. Er zijn heel wat restaurantjes met live muziek. Dit creëert een aangename atmosfeer. Deze straat verbindt de 2 plaza’s. 1 noemt  Plaza de Armas. Hier bevindt zich de kathedraal, die in 1747 gebouwd werd door Simón de Asta. Puno is ’s avonds zeer levendig omdat het een studentenstad is. Op Avenida la Torre is het treinstation gelegen, vlakbij bij de levendige markt. In de smalle straatjes van Puno vind je heel wat fietstaxi’s. Deze taxi’s worden gebruikt om bezoekers naar de haven te brengen op het einde van Avenida el Puerto en Avenida Titicaca, maar ook als transport van goederen naar de markt. Er zijn verschillende boot excursies met gids naar de vlottende rieteilanden van Urus en naar de eilanden van Taquile en Amantaní. Puno is de stad van folklore, muziek en dans. Er bestaat geen andere plaats in Peru met zoveel verschillende dansen. Zoals “Het feest van Fiesta de la Virgin de Candelaria” in de eerste week van februari. 70 lokale groepen tonen dan hun lokale dansen.
Hotels van 1* tot 4**** hotels.Historie van Puno
De Spanjaarden stichtten de stad Puno in 1668. Het is een stad, rijk in mestizo kunst. De mengeling van vroegere en Spaanse stijlen zie je in de balkons, wevingen en pottenbakkerijen. De legende zegt dat de waters van het Titicacameer de geboorteplaats is van Manco Cápac en Mama Ocllo, de mythische stichters van het Inca Imperium. Deze zijn verrezen uit het water met de kracht en toewijding tot het stichten van een imperium en vereniging van verschillende culturen in de naam van vrede en beschaving. Deze plaats is ook het ontstaan van de grootste pre – Inca beschaving, die Tiahuanaco genoemd wordt, de maximum expressie van de oude Aymara bevolking. De indrukwekkende graftorens van de Kolla – cultuur in Sillustani zijn het levende bewijs van de pre -ceramische periode en nomaden. De Incas veroverden de regio van de Titicaca – en de Kolla cultuur. Onder het bewind van Inca Mayta Capac tot het imperium van Tawantinsuyu werd een deel van de regio van Kollasuyu. Deze overgang was vooral te merken door de aanwezigheid van de goud – en zilvermijnen, het kweken van alpaca’s en lama’s voor wol en vlees en het kweken van planten die overleven op hoogte, zoals aardappelen, quinoa en koffie.

De eilanden

Het meer is voorzien van een dozijn aan eilanden, elk met hun eigen kenmerken. De bewoners van de vlottende rieteilanden van Uros en de eilanden van Taquile en Amantani gebruiken nog steeds traditionele weeftechnieken.Deze tocht is een onvergetelijke beleving! We bereiken deze eilanden in comfortabele motorboten. De vaartijd duurt 3 tot 5 u naar de eilanden, naargelang het eiland van keuze en de toestand van het water.(kan soms wild zijn) Op Taquile en Amantani wordt nog gebruik gemaakt van het terras systeem om hun gewassen te telen. Dit gebeurt tegen de steile bergwanden. Uros, Taquile en Amantaní zijn aan de Peruaanse zijde van het meer en zijn de mooiste plaatsen die kunnen bezocht worden als excursie.

De vlottende rieteilanden van Uros

De hoofdvegetatie in de omgeving van het meer is het Totora riet. Met dit riet worden de eilanden van Uros gebouwd. De Inca’s lieten hen gerust en eeuwen later leven deze mensen nog op hun eilanden. Zij leven van visvangst en recentelijk van de verkoop van souvenirs aan toeristen. Het totora riet is het belangrijkste materiaal dat ze hebben. De eilanden zijn eigenlijk niet vlottend, enkel in het regenseizoen, wanneer het waterniveau stijgt in het ondiepere deel van Titicaca, beginnen sommige eilanden te vlotten. Het riet op de bodem rot snel en daarom moet er wekelijks riet bij gelegd worden. De eilanden zijn verankerd, anders zouden ze ’s morgens wakker worden aan de Boliviaanse zijde. De huizen, boten, het gereedschap en de souvenirs zijn allemaal gemaakt van hetzelfde riet. Het riet wordt ook gegeten. Ze noemen het de banaan van de eilanden. Het is zeer gezond en goed tegen reuma. Totora is zelfs onderdeel van het menu. De smaak is een beetje zuur – zoet. Het is mogelijk, mits betaling, om een kleine boottrip te maken in hun rietboten. De gids zal je uitnodigen het riet te proeven. (Enkel het witte deel is eetbaar!)

De Taquile en Amantani eilanden

Taquile en Amantaní zijn 2 voorbeelden van sociaal en commune leefgewoontes. Ze tonen hun artisanale werk dat enkel op de eilanden gemaakt wordt, dit naar de oude gebruiken die verloren zijn gegaan in andere delen van Peru. Dit is een traditionele gemeenschap van ongeveer 350 families die nog steeds volgens de oude tradities van de 14 de eeuw en volgens de principes van de de Incas leven.

Hier heeft de tijd dus stilgestaan en worden de 3 gouden regels van het zonnerijk nog steeds gerespecteerd: Ama suwa, Ama quella, Ama llulla (steel niet, ben niet ijdel en lieg niet). Het contact met andere beschavingen was verboden om hun oudere gewoontes te bewaren. Verrijkt door een turbulent verleden, respecteert dit eiland de Inca regels nog volledig. Hoewel de Spanjaarden tijdens de kolonisatie zich opdrongen op deze eilanden, heeft dit de oude waarden en gewoontes niet verwoest. Taquile is zonder twijfel een eiland dat veel uitstraalt/ Levensgenot, goede humor, lachende gezichten en de algemene steun van de commune.
De boten vertrekken allen ’s morgens vroeg, bij prachtig licht, uit de haven van Puno. De boten varen dagelijks vanaf Puno naar de eilanden. Eerst worden de rieteilanden bezocht in de open boot. Het riet geeft een speciaal fotogeniek effect. Na een drie tal uur varen, bereiken we de kleine haven van Taquile. In Taquile zijn er geen wagens, vrachtwagens of bromfietsen. Alles wordt te voet gedaan. We volgen een smal klimmend pad langs de terrassen met prachtige vergezichten over de omgeving en het meer tot aan de Plaza de Armas. Het karakter van het eiland wordt bepaald door de bewoners die door de eeuwen heen hun tradities bewaarden. Ze leven in commune. Alles wordt gedeeld, behalve hun handwerk dat in de gezamenlijke ruimte verkocht wordt. Elk stuk heeft een nummer dat toebehoort aan een familie. Bij aankoop van dit nummer gaat het bedrag naar deze familie. De natuur is één grote pracht op dit eiland. Er staan overall eucalyptus bomen en cipressen die hier in de jaren 50 geplant werden. Deze bomen hebben zich aangepast aan het klimaat in deze regio. In het water rondom Taquile groeit totora riet en op de bergwanden groeit het stevige gras, bekend als ichu, wat gebruikt wordt als voeding voor de schapen en als constructie van de daken voor de huizen. Taquile is om vele redenen uniek, maar vooral voor zijn bewoners. Zij blijven de traditionele kleding dragen. Voor mannen en vrouwen is er een groot verschil in klederdracht. De mannen dragen een zwarte broek met een wit hemd, een zwarte vest en een kleurrijke hoed “chullo”; voor de vrouwen is er de traditionele schort en de lange gekleurde sjerp “llicllas”genaamd.

Advies:Op Amantani eiland kan je overnachten bij een locale familie. Het is zeer basic maar net. Je verblijft hier per 2 personen in een familie. Je slaapt basic en leert de locale gewoontes kennen. De locale moeder geeft je eten en onderdak. Het is een goed idee om wat geschenken mee te brengen voor de familie. Het beste zijn levensmiddelen zoals fruit, suiker en rijst, maar ook een schrift of pen voor de kinderen. Ook vinden de mensen het leuk om een foto te zien waar jij woont, je land, je huis en iets dat laat zien hoe je land er uit ziet. De lokale familie geeft je te eten en in de avond word je door je “moeder” met de locale klederdracht aangekleed. Nadien ga je samen met al de families uit de omgeving naar een feest met locale muziek, in je locale poncho!